Hindi ko lubos maisip at hindi inaasahan
Na ako'y kanyang pagsisinungalingan
Ang puso ko'y lugmok na sa kalungkutan
Nang ako'y kanyang iniwanan
Kami ay nagkakilala sa isang kasayahan
Nagkausap at naging mabuting magkaibigan
Maraming bagay ang aming pinagsamahan
Iniaahon ang bawat isa patungo sa kaligayahan
Ang pagsasamahang nauwi sa pag-iibigan
Sa ilalim ng mga bituin kami ay nagtapatan
Isang gabi na puno ng kaligayahan
At noon din kami ay nagsumpaan
Ngunit ng lumaon, aking nalaman
Na hindi totoo ang kanyang nararamdaman
Sumabay sa gabing malamig ang aking kalungkutan
Pag-asa'y nawala, pag-ibig naglahong parang bula.
Sa kalungkutan ako ay nahimbing
Na ang pag-ibig ko'y lumamig at dumilim
Kung kasinungalingan lang, pag-ibig ay aanhin?
Mabuti pang ito'y limutin
Ako'y nagising sa isang magandang awit
Kung saan ang puso ko'y naghihinanakit
Sa isang magandang tinig, damdamin ko'y naantig
Muling binigyang buhay ang pusong sabik
Subalit natakot na ang puso kong nabigo
Dahil sa karanasang hindi pala seryoso
Ngunit kanyang pinatunayan, pag-ibig di naglalaho
Ito'y nangangailangan lang ng tapat na pagsuyo
Muli niyang ibinalik makulay kong pag-ibig
At tiwalang nawala bunsod ng pagiging sabik
Ako'y kanyang tinuruan na maging matatag
Sa mga masukal na daang aming kailangang itahak
Sa karanasang ito ako'y natuto
Na maging mapanuri at kilalanin ang bawat tao
Upang malaman mo kung pag-ibig niya ay totoo
At saka ibigay ang buong tiwala mo
No comments:
Post a Comment